ارتباط با صنعت
بررسی نقش و کارکرد دانشگاه در توسعه اقتصادی جوامع مختلف، نشاندهنده بروز تحولات شگرفی است که جهان را با رویکردجدیدی از توسعه، تحت عنوان "اقتصاد مبتنی بر دانش" روبرو ساخته است. امروزه جریان توسعۀ جوامع در حقیقت فرایندی است که طی آن مقولۀ پژوهش در دو حوزه مشترک تولید (صنعت) و مبادله (اقتصاد) فعال است. طبق این تعریف نقش و جایگاه مراکز علمی دانشگاهی به عنوان تأمینکنندۀ منابع انسانی و هدایتکننده جریان فناوری حائزاهمیت است. "دانش"، مادامی که در حوزۀ پژوهش و تحقیقات بنیادی مطرح شود ازچشماندازی نامشخص و با ریسک بالای سرمایهگذاری همراه است، اما زمانی که کاربردی شده و در حوزۀ فناوری و صنعت به صورت کالا و خدمات تجلی یابد، قابلیت ثروت آفرینی و ارزشگذاری اقتصادی پیدا میکند. به بیان دیگر "صنعت" همان بستر واقعی ارتباط دهندۀ پژوهش و اقتصاد در چرخۀ تکامل است.
"ارتباط دانشگاه و صنعت"یعنی جاری شدن علم در شاهرگ جامعه است تا دانشگاهها و پژوهشگران به حل مشکلات و چالشهای روزمره جامعه کمک کنند. ارتباط صنعت و دانشگاه یکی از حلقههای تولید و مصرف علم در کشور است؛ ارتباطی که حاصل تعامل بخش صنعت و توانایی علمی در دانشگاهها است.برای بهبود رابطه نظام "عرضه دانش" و نظام "تقاضای دانش" و به طورخاص، بهبود رابطۀ صنعت و دانشگاه لازم است فارغ از نهادهای مستقیم زیرمجموعه ایندو نظام، نهادهای واسطی بین این دو بخش تعریف و ایجاد گردد تا سازو کارهای ارتباطی محقق شود. پارکهای فناوری، شرکتهای دانشبنیان و مراکز رشد از این دست نهادهایواسطهای هستند که برای تکمیل نظام ملی نوآوری شکل، چنین نهادهایی هستند که میتواننداین ارتباط را به خوبی برقرار کنند. دانش از طریق این حلقههای واسط از منبع تولیدآن به محل مصرف منتقل میگردد.